Sen yine de korkma....

''Kelimeler parça parça, anlamdan uzak , sanki içleri boşalmış.Sanki anlamları çekip gitmiş de yerlerinde dış kabuklarını bırakmışlar.Meğer içi ne kadar doluysa kelimenin o kadar hafifliyormuş varlığı, anlamı terk edip gidince kalanlar ağırlaşıp taş gibi oturuyormuş.''Bunları söylüyorum ya , sen yine de korkma benden ...Senin gibiyim ben de , attığım her adımı doğru sayıp yola çıkarken , kelimeler yüklüyorum çantama.Seviyorum anlamlar vermeyi , bütün anlamları yeniden yazmayı, seviyorum , siyahın beyaza dönebilmesini, insanların kelimelerle ilişik yeniden yeniden şekillenmesini .Bir ben değilim baksana, geldiğin yollara, sen de ne anlamlar yazmışsın kimler ve neler için , nelerin anlamını değiştirmişsin hangi gecelere gündüz diye umutlanıp hangi günlere gecenin karanlığını pay diye biçmişsin .Kimleri yere göğe koyamamışsın , aslında kelime anlamı'' sefil''ken.Ne zaman ki senin sözlüğün gerçek sözlükle uyuşmaz olmuş , ne zaman ki altını doldurup üstünü süslediğin ''gerçek''kendi özünü bulmuş ,işte o zaman anlamışsın sen de , bir balonmuş bu kelime dediğin , içi doluysa havalanıp kalbe keder vermeyen , içi boşladıkça çirkinleşen birşeymiş meğer.MEğer içi ne kadar doluysa anlamıyla barışık , o kadar hafifliyormuş varlığı .Sen yine de korkma benden dedim ya , var ortak hatalarımız , anlamlar taşıyıp sırtımızda olduk olmadık dağıtıyoruz etrafımıza, biliyoruz hatamızı ya biz nasıl üstesinden geleceğiz süslü kelime kalkanları olmadan yanyana gerçeğe yürüme korkumuzun