ortada elini altına koymaya değer bulduğu bir taş varsa koymalı insan, çekeceği acının hesabını yaparak adımlarını kendine saklamamalı.Yoksa yürünen tüm yollar insanın yalnızlığına çıkar hale geliyor.İnsanın kendini seçmesi başka bir şey ama yalnızlığa bu kadar gönüllü olmak aslında kaybetme acısına katlanmaktan kaçmak, kendi korkaklığını "tek tabanca olmanın " arkasına saklamaktan başka bir şey değildir .
Gün gelip de yürünen yollar insanın yalnızlığına çıkar hale geldiğinde susturabildiğin iç sesinden başka, sesine duvarlardan başka ses gelmediğinde yalnızlığını sevmekle yalnızlığına mahkum olmak arasında seçim yapma lüksün çoktan elinden alınmış olacak ve sen, hem kaptanı hem tayfası olduğunu zanettiğin aslında kürek mahkumundan başka birşey olmadığın tek kişilik yaşam geminde yalnızlıklarına çarpa çarpa liman arayıp da kıyıya vuracaksın ,geçmiş olsun ...Sinem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder